தனிமை ஆயுட்காலத்தைக் குறைக்கும் The loneliness shortens life expectancy என்று உலகளாவிய ஆய்வு காட்டுகிறது!

இன்று தனிமை மற்றும் தனிமையின் (The loneliness shortens life expectancy) ஒரு தொற்றுநோய் உள்ளது. அதன் விளைவுகள் ஆபத்தானவை என்று ஆராய்ச்சியாளர்கள் கூறுகின்றனர்.

உலகெங்கிலும் உள்ள 2.2 மில்லியனுக்கும் அதிகமான மக்களை உள்ளடக்கிய 90 ஆய்வுகளின் விரிவான மதிப்பாய்வின்படி, அவர்கள் சமூக ரீதியாக தனிமைப்படுத்தப்பட்டதாக அல்லது தனிமையாக இருப்பதாக உணர்ந்தவர்கள் புற்றுநோய் உள்ளிட்ட அனைத்து காரணங்களாலும் முன்கூட்டியே இறக்க வாய்ப்புள்ளது.

தனிமை அல்லது சமூக தனிமை ஒரு நபரின் ஆரோக்கியம் மற்றும் நல்வாழ்வை எவ்வாறு பாதிக்கிறது என்பதை முழுமையாக புரிந்து கொள்ளவில்லை. ஆனால் பல கோட்பாடுகள் உள்ளன, என்று ஆராய்ச்சியாளர்கள் தெரிவித்தனர்.

சமூக ரீதியாக தனிமைப்படுத்தப்பட்டவர்கள் அல்லது தனிமையில் இருப்பவர்கள் ஆரோக்கியமான உணவை உண்பது மற்றும் வழக்கமான உடற்பயிற்சியை மேற்கொள்வது மற்றும் புகைபிடித்தல் மற்றும் மது அருந்துவது போன்றவற்றின் வாய்ப்புகள் குறைவாக இருக்கலாம்.

கூடுதலாக, சமூக தனிமைப்படுத்தல் வீக்கம் மற்றும் பலவீனமான நோயெதிர்ப்பு அமைப்புகளுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. சமூக ரீதியாக தனிமைப்படுத்தப்பட்டவர்கள் அவர்களின் சிறிய சமூக வலைப்பின்னல்கள் காரணமாக மருத்துவ சேவையைப் பெறுவதற்கான வாய்ப்புகள் குறைவாக இருக்கலாம். சமூக தனிமையும், தனிமையும் ஒன்றல்ல என்று ஆராய்ச்சியாளர்கள் சுட்டிக்காட்டியுள்ளனர்.

சமூக தனிமை என்பது மற்றவர்களுடன் தொடர்பு இல்லாததைக் குறிக்கிறது. இதற்கு நேர்மாறாக, தனிமை என்பது சமூக தொடர்பைப் பொருட்படுத்தாமல் தனியாக இருப்பது போன்ற உணர்வு. ஆய்வுக்காக, சீனாவின் ஹார்பின் மருத்துவப் பல்கலைக்கழகத்தைச் சேர்ந்த மாவோக்கிங் வாங் மற்றும் யசுவாங் ஜாவோ தலைமையிலான ஆராய்ச்சியாளர்கள் 90 ஆய்வுகளை மதிப்பாய்வு செய்தனர்.

சமூக ரீதியாக தனிமைப்படுத்தப்பட்டதாகவும், தனிமையாக இருப்பதாகவும் தெரிவிக்கும் நபர்கள், புற்றுநோய் உள்ளிட்ட அனைத்து காரணங்களாலும் முன்கூட்டியே இறப்பதற்கு வாய்ப்புகள் அதிகம். மேலும் என்னவென்றால், சமூக தனிமைப்படுத்தல் இதய நோயால் இறக்கும் அபாயத்துடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. ஆய்வுகளில் சமூக தனிமைப்படுத்தல் மற்றும் தனிமையின் மாறுபட்ட நடவடிக்கைகள் உட்பட, ஆராய்ச்சி அதன் வரம்புகளைக் கொண்டுள்ளது.

பெரும்பாலான ஆய்வுகள் அதிக வருமானம் கொண்ட நாடுகளில் நடந்தன. எனவே கண்டுபிடிப்புகள் குறைந்த வசதி படைத்த நாடுகளுக்கு பொதுமைப்படுத்தப்படாமல் இருக்கலாம். ஜூலியான் ஹோல்ட்-லுன்ஸ்டாட், யூட்டாவின் ப்ரோவோவில் உள்ள பிரிகாம் யங் பல்கலைக்கழகத்தில் சமூக இணைப்பு மற்றும் சுகாதார ஆய்வகத்தின் இயக்குநராக உள்ளார்.

அவர் புதிய மதிப்பாய்வில் ஈடுபடவில்லை. ஆனால் அவரது ஆராய்ச்சியின் பெரும்பகுதி தனிமையின் ஆரோக்கிய விளைவுகளுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டது. “(இந்த ஆய்வு) எனது [2015] மெட்டா பகுப்பாய்வுடன் ஒத்துப்போகிறது. இது தனிமை மற்றும் தனிமை இரண்டும் (இறப்பதை) குறிப்பிடத்தக்க முன்கணிப்பாளர்கள் என்று கண்டறிந்தது,” என்று அவர் கூறினார்.

இது தனிமை மற்றும் தனிமை பற்றிய யு.எஸ். சர்ஜன் பொது ஆலோசனையுடன் ஒத்துப்போகிறது. என்று ஹோல்ட்-லுன்ஸ்டாட் ஆலோசனையின் முக்கிய ஆசிரியர்களில் ஒருவர் கூறுகிறார். தனிமையும் தனிமையும் ஒன்றுடன் ஒன்று சேரக்கூடும் என்றாலும், அவை எப்போதும் ஒன்றாகப் பயணிப்பதில்லை, என்று அவர் கூறினார்.

“ஒரு தனிநபர் தனிமையாக இருக்க முடியும், தனிமைப்படுத்தப்படாமல் இருக்க முடியும், மேலும் தனிமைப்படுத்தப்பட்டு தனிமையாக இருக்க முடியாது” என்று ஹோல்ட்-லுன்ஸ்டாட் கூறினார். இரண்டில் தனிமைப்படுத்தப்படுவது வலுவான ஆபத்து என்று இந்தத் தரவு தெரிவிக்கிறது. பொது சுகாதார விழிப்புணர்வு முயற்சிகள் தனிமை மற்றும் சமூக தனிமைப்படுத்தலில் கவனம் செலுத்த வேண்டும், என்றார்.

“நாம் புறநிலை தனிமைப்படுத்தலில் கவனம் செலுத்த வேண்டும். மக்கள் தனிமைப்படுத்தலின் முக்கியத்துவத்தை குறைப்பதை நான் மீண்டும் மீண்டும் கேட்கிறேன்,” என்று ஹோல்ட்-லுன்ஸ்டாட் கூறினார். நாம் அதைத் தேர்ந்தெடுத்தாலும் அல்லது விரும்பினாலும் தனிமைப்படுத்தப்படுவது நல்லது என்று நாம் கருத முடியாது. 90 ஆய்வுகளின் இந்தத் தரவு, தனிமைப்படுத்தப்படுவது முந்தைய மரணத்திற்கான நமது ஆபத்தை கணிசமாக அதிகரிக்கிறது என்று கூறுகிறது.

ராபின் யாப்ரோஃப் அமெரிக்கன் கேன்சர் சொசைட்டியில் சுகாதார சேவைகள் ஆராய்ச்சியின் அறிவியல் துணைத் தலைவர் ஆவார். சமூக தனிமை மற்றும் தனிமையை எதிர்த்துப் போராடுவதற்கும் ஆரோக்கியத்தை மேம்படுத்துவதற்கும் நிறைய செய்ய வேண்டும், என்று அவர் கூறினார்.

“யு.எஸ். சர்ஜன் ஜெனரல் சமீபத்தில் சமூக தொடர்பு மற்றும் சமூகத்தின் குணப்படுத்தும் விளைவுகள் குறித்த ஆலோசனையை வெளியிட்டார். இது தனிநபர்கள் மற்றும் பொது சுகாதாரத்திற்கான தனிமையின் பாதகமான விளைவுகளை எடுத்துக்காட்டுகிறது மற்றும் தனிமை பற்றிய விழிப்புணர்வை அதிகரிப்பதற்கும், அங்கீகரிப்பது மற்றும் நிவர்த்தி செய்வதற்கும் பல பரிந்துரைகளை வழங்கியது,” என்று யாப்ரோஃப் கூறினார்.

சமூக மற்றும் சமூகக் குழுக்களில் பங்கேற்பது, சொந்தம் என்ற உணர்வை வளர்ப்பது, தனிமை அல்லது தனிமையுடன் போராடும் காலங்களில் உதவியை நாடுவது, மற்றும் அதிகப்படியான சமூக ஊடக பயன்பாடு போன்ற துண்டிப்பு உணர்வுகளுக்கு வழிவகுக்கும் நடைமுறைகளைக் குறைப்பது ஆகியவை இதில் அடங்கும்.