உணவை மாசுபடுத்தும் Fungi produce potent toxins ஆற்றல்மிக்க நச்சுக்களை பூஞ்சைகள் எவ்வாறு உருவாக்குகிறது?

பூஞ்சைகளால் அசுத்தமான (Fungi produce potent toxins) உணவு சிறந்த சிரமமாகவும், மோசமான நிலையில் உயிருக்கு ஆபத்தானதாகவும் இருக்கிறது. ஆனால் ஒரு புரதத்தை மட்டும் நீக்கினால் சில பூஞ்சை நச்சுகள் அதிகமாகவும் உலர்ந்ததாகவும் இருக்கும் என்று புதிய ஆராய்ச்சி காட்டுகிறது.

இது உணவுப் பாதுகாப்பிற்கான நல்ல செய்தியாகும். சில பூஞ்சைகள் மைக்கோடாக்சின்கள் எனப்படும் நச்சு இரசாயனங்களை உற்பத்தி செய்கின்றன. அவை தானியங்கள் போன்ற உணவைக் கெடுப்பது மட்டுமல்லாமல், நம்மை நோய்வாய்ப்படுத்தலாம். மைக்கோடாக்சின்களின் மிகவும் ஆபத்தான வகைகளில் ஒன்றான அஃப்லாடாக்சின்கள், கல்லீரல் புற்றுநோய் மற்றும் பிற உடல்நலப் பிரச்சினைகளை மக்களுக்கு ஏற்படுத்துகிறது.

அயர்லாந்தில் உள்ள மேனூத் பல்கலைக்கழகத்தைச் சேர்ந்த பூஞ்சை ஆராய்ச்சியாளர் Özgür Bayram கூறுகையில், “இது ஒரு அமைதியான எதிரி, ஏனெனில் சோளம் அல்லது கோதுமை போன்ற உணவுகள் கெட்டுப்போவதை பெரும்பாலான மக்கள் கவனிப்பதில்லை” என்கிறார். பல ஆண்டுகளாக, சில பூஞ்சைகள் இந்த நச்சுகளை உருவாக்குகின்றன என்பதை ஆராய்ச்சியாளர்கள் அறிந்திருக்கிறார்கள்.

ஆனால் அனைத்து விவரங்களையும் அறிந்திருக்கவில்லை. இப்போது, மைக்கோடாக்சின்களின் உற்பத்தியை இயக்குவதற்கு காரணமான புரதங்களின் குழுவை பைராம் மற்றும் சகாக்கள் அடையாளம் கண்டுள்ளனர். அஸ்பெர்கிலஸ் நிடுலான்ஸ் என்ற பூஞ்சையை மரபணு ரீதியாகப் பொறித்து புரதங்களில் ஒன்றைக் கூட அகற்றுவது நச்சுகள் உருவாகாமல் தடுக்கிறது, என்று நியூக்ளிக் அமிலங்கள் ஆராய்ச்சியின் ஆராய்ச்சியாளர்கள் தெரிவிக்கின்றனர்.

“புரோட்டீன்களின் உற்பத்தியில் ஈடுபட்டுள்ள மரபணுக்களின் நீண்ட சரம் உள்ளது. இது ஒரு அடுக்கு விளைவில், வெவ்வேறு மைக்கோடாக்சின்களின் உற்பத்தியை விளைவிக்கும்” என்று கிழக்கு லான்சிங்கில் உள்ள மிச்சிகன் மாநில பல்கலைக்கழகத்தின் உணவு பாதுகாப்பு நிபுணர் ஃபெலிசியா வூ கூறுகிறார். புதிதாக அடையாளம் காணப்பட்ட புரதங்கள் ஒரு காரைத் தொடங்கும் விசையைப் போல செயல்படுகின்றன, என்று பைராம் கூறுகிறார்.

விசையை எவ்வாறு அகற்றுவது மற்றும் தொடக்க சமிக்ஞை செல்வதைத் தடுப்பது எப்படி என்பதைக் கண்டுபிடிக்க ஆராய்ச்சியாளர்கள் விரும்பினர். அதாவது முதலில் எந்த நச்சுகளும் உருவாக்கப்படாது. பேராம் மற்றும் அவரது குழுவினர் A. Nidulans இல் உள்ள புரதங்களை அடையாளம் கண்டு, நான்கு புரதங்கள் ஒன்றிணைந்து விசையை உருவாக்குகின்றன என்பதை வெளிப்படுத்தினர்.

ஒவ்வொரு புரதத்தையும் நீக்குவதற்கு ஆராய்ச்சியாளர்கள் பூஞ்சையை மரபணு ரீதியாக வடிவமைத்தனர். நான்கு புரதங்களில் ஏதேனும் இல்லாதபோது, ​​விசை மைக்கோடாக்சின் பற்றவைப்பைத் தொடங்காது, என்று குழு கண்டறிந்தது. இன்னும் வெளியிடப்படாத மற்றொரு ஆய்வில், அஃப்லாடாக்சின்களை உருவாக்கக்கூடிய, நெருங்கிய தொடர்புடைய பூஞ்சையான A. ஃபிளேவஸில் உள்ள அதே புரதங்களின் குழுவை செயலிழக்கச் செய்வது, அந்த நச்சுகளின் உற்பத்தியைத் தடுக்கிறது, என்று Bayram கூறுகிறார்.

எனவே இது ஒரு பெரிய வெற்றியாகும். ஏனென்றால் குறைந்தபட்சம் இரண்டு பூஞ்சைகளில், அதே (புரத) வளாகம் அதே வேலையைச் செய்கிறது. புதிய வேலை உணவு பூஞ்சை மாசுபடுவதைத் தடுக்க “பல தசாப்தங்களாக மேற்கொள்ளப்பட்ட ஆராய்ச்சியின் கட்டமைப்பை உருவாக்குகிறது” என்று வு கூறுகிறார். இத்தகைய மாசுபாட்டைக் கட்டுப்படுத்த ஏற்கனவே பல முறைகள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.

எடுத்துக்காட்டாக, அனைத்து A. ஃபிளேவஸ் விகாரங்களும் அஃப்லாடாக்சின்களை உற்பத்தி செய்யாததால், மாசுபடுவதைத் தடுப்பதற்கான ஒரு வழி, சோளம் மற்றும் வேர்க்கடலை வயல்களில் நச்சுத்தன்மையற்ற விகாரங்களைத் தெளிப்பதாகும், என்று வு விளக்குகிறார். அந்த பூஞ்சைகள் பெருகும் மற்றும் பிற நச்சு விகாரங்கள் காலூன்றாமல் தடுக்க உதவும்.

உணவில் உள்ள இந்த நச்சுகளை எதிர்த்துப் போராட ஆராய்ச்சியாளர்கள் மரபணு பொறியியலைப் பயன்படுத்தும் பல வழிகளில் இந்த ஆராய்ச்சியும் ஒன்றாகும். புதிய ஆராய்ச்சியின் ஒரு எதிர்கால பயன்பாடானது. ஒரு நச்சு உருவாக்கும் பூஞ்சையை மரபணு ரீதியாக மாற்றியமைத்து, பின்னர் அதை பயிர்கள் மற்றும் பிற இடங்களில் பயன்படுத்தலாம்.

உணவில் அஃப்லாடாக்சின் மாசுபடுவதை நாம் அடிப்படையில் தடுக்க முடியும். எடுத்துக்காட்டாக, களத்தில், கிடங்குகளில் கூட நிறைய மாசுபாடு நடைபெறுகிறது, என்று பைராம் கூறுகிறார். நீர் அச்சுகள் எனப்படும் பூஞ்சை மற்றும் பூஞ்சை போன்ற உயிரினங்கள் ஒவ்வொரு ஆண்டும் உலகின் உணவுப் பயிர்களில் மூன்றில் ஒரு பகுதியை அழிப்பதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

அந்த மாசுபாட்டைத் தடுக்க முடிந்தால், 2022 இல் 800 மில்லியன் மக்களுக்கு உணவளிக்க சேமிக்கப்பட்ட உணவு போதுமானதாக இருக்கும், என்று பயராம் மதிப்பிடுகிறார். புதிய ஆராய்ச்சி ஒரு நல்ல தொடக்கமாகும். ஆனால் இது இன்னும் “விவசாய நோக்கங்களுக்காக இதை எவ்வாறு செயல்படுத்தலாம் என்பதைப் புரிந்துகொள்ள முயற்சிப்பது சவாலாக இருக்கும்,” என்று வு கூறுகிறார்.

இந்த நுட்பம் எவ்வளவு அளவிடக்கூடியது என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. மேலும் முக்கிய உணவுப் பயிர்களில் மரபணு மாற்றப்பட்ட பூஞ்சையைப் பயன்படுத்துவதற்கு அமெரிக்க ஒழுங்குமுறை நிறுவனங்களை அனுமதிப்பது கடினமாக இருக்கலாம் என்று அவர் கூறுகிறார்.