மரங்களின் வறட்சி Secret life of trees உயிர்வாழ்வு ரகசியங்களை அல்ட்ராசவுண்ட் வெளிப்படுத்துகிறது!

உயிருள்ள மரங்களின் திசுக்கள் (Secret life of trees) ஏன் சில வறட்சிக்குப் பிறகு மீண்டு வரலாம், மற்றவர்கள் இறக்கலாம் என்பதற்கான ரகசியங்களை அவை வைத்திருக்கலாம். ஆனால் அந்த திசுக்கள் முதிர்ந்த காடுகளில் மதிப்பிடுவது சவாலானது.

எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, 90 ஆண்டுகள் பழமையான மரங்கள் இமேஜிங் ஸ்கேன் பெற ஆய்வகத்திற்கு செல்ல முடியாது. எனவே தாவரங்களில் வறட்சியின் தாக்கங்கள் பற்றிய பெரும்பாலான ஆய்வுகள் ஆய்வகத்திலும் இளைய மரங்களிலும் செய்யப்படுகின்றன. அல்லது முதிர்ந்த மரங்களின் கருக்களை வெளியே எடுப்பதன் மூலம் செய்யப்படுகின்றன.

ஆஸ்திரியாவில் உள்ள இன்ஸ்ப்ரூக் பல்கலைக்கழகத்தின் சுற்றுச்சூழல் இயற்பியலாளர் பார்பரா பெய்கிர்ச்சர் மற்றும் சக ஊழியர்கள் வித்தியாசமான அணுகுமுறையைக் கொண்டு வந்தனர். அவர்கள் ஆய்வகத்தை மரங்களுக்கு கொண்டு வந்தனர்.

முனிச்சிற்கு வெளியே உள்ள க்ரான்ஸ்பெர்க் வனப்பகுதியில், முதிர்ந்த தளிர் மற்றும் பீச் மரங்களை முரட்டுத்தனமான, நீர்ப்புகா அல்ட்ராசவுண்ட் சென்சார்களுடன் அணியினர் அணிவகுத்தனர். சில ஸ்டாண்டுகள் கோடை மழையைத் தடுக்க கூரைகளால் மூடப்பட்டு செயற்கையான வறட்சியை உருவாக்கியது.

ஐந்து வருட கண்காணிப்பில், பீச்ச்கள் (Fagus sylvatica) ஸ்ப்ரூஸை விட (Picea abies) வறட்சியைத் தாங்கும் திறன் கொண்டவை என்று தெரியவந்துள்ளது, என்று குழு தாவர உயிரியலில் தெரிவித்துள்ளது. அடிப்படை வழிமுறைகளை ஆராய்வது இந்த வேறுபாட்டை விளக்கியது.

கோடை மழைக்கு வெளிப்படும் மரங்களை விட வறட்சியால் அழுத்தப்பட்ட மரங்கள் அதிக அல்ட்ராசவுண்ட் சிக்னல்களை உருவாக்குகின்றன. அந்த மங்கலான ஒலி அலைகள் மரங்களின் வாஸ்குலேச்சருக்குள் எம்போலிசம் எனப்படும் காற்றுக் குமிழிகள் துள்ளிக் குதித்தன. மேற்பரப்பு பதற்றம் ஒரு மரத்தின் ஆயிரக்கணக்கான சிறிய பாத்திரங்கள் வழியாக நீரை நகர்த்துகிறது.

இலைகளில் உள்ள துளைகளில் இருந்து ஆவியாதல், தண்டு மீது தண்ணீரை செலுத்துகிறது. ஆனால் மண்ணில் போதிய நீர் இல்லை என்றால், இந்த மேல்நோக்கி இழுப்பது பாத்திரங்களை அடைக்கும் எம்போலிசங்களை உருவாக்கலாம். இந்த சோதனைகளில், ஸ்ப்ரூஸ்கள் பீச்ச்களை விட அதிகமாக பிங் செய்தன. அவை அதிக எம்போலிஸங்களைக் கொண்டிருப்பதாகக் கூறுகின்றன.

பீச்ச்கள் குறைந்த பட்சம் நிலத்தடி நீர் மேலாண்மையில் குறைவான பழமைவாதமாகத் தோன்றினாலும் மரங்கள் அவற்றின் இலைகளில் உள்ள துளைகளை மூடுவதன் மூலம் எம்போலிஸத்தைத் தடுக்கலாம், ஆனால் ஒரு பரிமாற்றம் உள்ளது. அவ்வாறு செய்வது, ஒளிச்சேர்க்கையை இயக்கும் கார்பன் டை ஆக்சைட்டின் விநியோகத்தை துண்டிக்கிறது.

இது மரங்கள் வாழவும் வளரவும் தேவையான கார்போஹைட்ரேட்டுகள் மற்றும் சர்க்கரைகளை உருவாக்குகிறது. வறண்ட நிலையில், மரங்கள் “பட்டினி மற்றும் தாகத்தால் இறப்பதற்கு இடையில் சாத்தியமற்ற தேர்வை எதிர்கொள்கின்றன” என்று பெய்கிர்ச்சர் கூறுகிறார்.

ஊசியிலையுள்ள செடிகளை விட பீச்கள் அவற்றின் துளைகளை நீண்ட நேரம் திறந்து வைத்திருந்தாலும், தளிர்களை விட குறைவான எம்போலிஸங்களை சந்தித்தன. பீச்ச்கள் ஆழமான, ஈரமான மண்ணிலும், மேலும் வலுவான நீர் இருப்புக்களிலும் விரிவடையும் வேர்களைக் கொண்டிருப்பதால் இருக்கலாம், என்று பெய்கிர்ச்சர் கூறுகிறார். ஆராய்ச்சியாளர்கள் வறட்சியிலிருந்து விடுபட்ட பிறகு மற்றொரு சோதனைகள் அப்படித்தான் என்று கூறுகின்றன.

சோதனையின் முடிவில், குழு மண்ணை நனைத்தது. பெரும்பாலான நடவடிக்கைகளால் அனைத்து மரங்களும் நன்கு மீட்கப்பட்டன. முன்பு வறண்டு போன மரங்களில் ஒளிச்சேர்க்கை விகிதங்கள் கட்டுப்பாட்டு குழுக்களில் உள்ள மரங்களின் விகிதங்கள் மற்றும் தண்ணீரில் நிரப்பப்பட்ட எம்போலிஸங்கள் ஆகியவற்றைப் பிடிக்கும்.

ஆனால் பெய்கிர்ச்சர் மரங்களின் மின்னோட்டத்தின் எதிர்ப்பை அளந்தபோது, இது டிரங்குகளுக்குள் ஆழமான ஈரப்பதத்தின் அளவைக் குறிக்கிறது. தளிர்களின் நீர் இருப்பு இன்னும் குறைந்துவிட்டது. இந்த மரங்களை முழுமையாக மீட்க ஒரு பருவ மழை போதுமானதாக இல்லை. நீண்ட வறட்சிக்குப் பிறகு ஸ்ப்ரூஸ்கள் தங்கள் இருப்புக்களை நிரப்ப முடியுமா அல்லது எவ்வளவு நேரம் ஆகலாம் என்பது தெளிவாக இல்லை.

காலநிலை மாற்றம் வறட்சியை அடிக்கடி மற்றும் தீவிரமானதாக மாற்றுவதால் வரட்சி நிலைகளைத் தாங்கி விரைவாக மீண்டு வரக்கூடிய இனங்கள் எதிர்கால காடுகளில் அதிக மக்கள்தொகை பெறலாம். அதாவது உலகின் மிதமான காடுகளை உருவாக்கும் மரங்களின் கலவைகள் காலநிலை வெப்பமடையும் போது மாறக்கூடும்.

ஸ்ப்ரூஸ் போன்ற வறட்சி உணர்திறன் இனங்கள் உயிர்வாழ மிகவும் மாறுபட்ட காடுகள் உதவுமா என்பதை சோதிக்க பெய்கிர்ச்சர் திட்டமிட்டுள்ளார். ஆழமாக வேரூன்றிய பீச்கள், தளிர் வேர்கள் இருக்கும் இடம் வரை தண்ணீரை உறிஞ்சுவதன் மூலம் மண்ணின் மேல் மட்டங்களில் ஈரப்பதத்தை அதிகரிக்க உதவும் என்று அவர் கூறுகிறார்.